Αδύναμα γόνατα

Άρχισα να διαβάζω το παραμύθι απ'το τέλος του.
Τώρα τελευταία διαβάζω πάντα το τέλος πρώτο.
Ίσως γι'αυτό συμβαίνει κιόλας.
Μου κόβεται το μυστήριο.
Το βλέπω
Είναι μπροστά μου
Γιατί λοιπόν κάνω τα ίδια λάθη που θα έκανα αν είχα πλήρη άγνοια της κατάστασης?
Δεν βγάζω νόημα πλέον.
Λέξεις μπερδεμένες
Να ταιριάζουν με το μυαλό μου
Δεν έχει νόημα πλέον
Μα δεν μπορώ να σταματήσω
Χάνω το κουράγιο μου αυτές τις μέρες
Θα με βρεις γονατισμένη
Τα πόδια μου ματωμένα
Δεν μπορώ να σηκωθώ
Έλα να με σώσεις.

Τελευταία παρτίδα

Δεν είναι αστείο το πώς αλλάζουν οι ρόλοι?
Δεν είναι τραγικό το πώς κινούνται τα πιόνια στη σκακιέρα?
Το ισχυρότερό σου όπλο,αποδείχτηκε η μεγαλύτερή σου αδυναμία 
Καλύπτεις προσεκτικά το στέρνο σου
Δε θες να μάθουν τί προστατεύεις
Ο καλύτερος τρόπος να προστατέψεις την καρδιά σου είναι να προσποιηθείς πως δεν έχεις μια..
..και προσποιείσαι καλά
Το μυστικό σου είναι ασφαλές με μένα
Δε θα σου κάνω κακό
Δεν το θέλω
Αλλά το μυαλό σου...
...θα παίξω μαζί του για όσο τρέχουν παλμοί στο αίμα μου
Με υποτίμησες και με χλεύασες
Μα εγώ απλά χαμογέλασα και κρύφτηκα στις σκιές
Περίμενα
Ο χρόνος πάντα έρχεται με το μέρος μου όταν τον αφήνω να κυλήσει.
Με σέβεται επειδή λίγοι έχουν μάθει να τον χρησιμοποιούν σωστά
Άφησα το ρολόι να τραγουδήσει εκείνο το ρυθμικό εμβατήριο
Περίμενα ο χρόνος να γίνει σύμμαχος μου
Και είχα δίκιο
Σου έδωσα την ευκαιρία να κάνεις λάθος
Και το έκανες
Βλέπεις,η καρδιά σου,δεν ξέρω πώς λειτουργεί και τί να κάνω μ'αυτήν
...αλλά το μυαλό σου...
Έχω χάρτη γι'αυτό
Πλέον μπορώ να μπω και γω στο παιχνίδι
Μπήκα ήδη
Ανεβάζω το στοίχημα
Μη με κοιτάς
Αυτή η παρτίδα είναι δική μου

Παιχνίδια με δαίμονες

Απόψε θα μιλήσω με τα χαρτιά μου ανοιχτά.
Θα σε κοιτάξω στα μάτια και θα σου φωνάξω την αλήθεια.
Χάσαμε και οι δυο σ'αυτό το παιχνίδι.
Έριξα τα ζάρια και κάλεσες τους λάθος αριθμούς.
Η φωνή σου όμως χαράχτηκε στον αέρα και οι δαίμονες σε άκουσαν.
Σύραν τα παραμορφωμένα τους κορμιά γύρω απ'το κουφάρι σου.
Σε πείσανε πως είναι οι υπηρέτες σου.
Πίσω από την πλάτη σου νόμιζες πως προσκυνούσαν τον βασιλιά τους.
Μα τα μάτια μου ήταν μάρτυρες σε άλλες πράξεις.
Τα μάτια τους γυάλιζαν μες στο σκοτάδι.
Δε σε φιλούσαν από δέος ανόητε.
Έγλειφαν τη σάρκα σου όσο τα στομάχια τους προετοιμάζονταν να γεμίσουν με την ουσία σου.
Όσο το σκοτάδι φλερτάρει με τα μάτια μου και τ'αφήνει να εισχωρήσουν σ'αυτό.τόσα περισσότερα βλέπω.
Δεν χόρευαν ποτέ οι δαίμονες.
Ακόνιζαν τα δόντια τους και γελούσαν μαζί σου νεαρέ αλαζόνα.
Σειρά σου να ρίξεις.
Αλλά τί μοίρα σε περιμένει μετά απ'αυτό?
Ήδη τους ανήκεις.
Στην προσπάθειά μου να σε σώσω,πούλησα και τη δική μου ψυχή στον άρχοντα τους.
Και τώρα έχουμε παγιδευτεί στη λήθη.
Θα αργήσουμε να φύγουμε από δω.
15 ζωές...κάθε δεύτερο αντιστοιχεί σε 15 ζωές εδώ κάτω.
Θα τ'αντέξω...3 χρόνια μου έμειναν.
Μαζί σου ήρθα αλλά θα φύγω μόνη.
Δεν πρόκειται να σε περιμένω.
Θυσίασα ήδη αρκετά για σένα και η ανταμοιβή μου ήταν αυτό εδώ.
Να ξυπνάω από πόνο κάθε μέρα.
Τα όρνια φταίνε.
Μου τρώνε το πρόσωπο τέτοιες ώρες.
Γεμίζω οργή όταν σε βλέπω δίπλα μου να κοιμάσαι ακόμα!
Αυτή είναι η δική σου κόλαση!
Όχι η δική μου!
Δυστυχώς όμως πέρασα κι εγώ από την άλλη πλευρά του καθρέφτη.
Είμαι στο σωστό μέρος όμως.
Το νιώθω όταν γεμίζω ικανοποίηση βλέποντάς σε βασανισμένο.
Τους βλέπω ...έρχονται.
Οι αγαπημένοι σου υπηρέτες έρχονται για σένα.
Κρατάνε κοφτερά λεπίδια και δερμάτινα λουριά.
Ξέρουν να σε πονάνε.
Με χειρουργική ακρίβεια,ξεφλουδίζουν το δέρμα σου,ξεκινώντας από χαμηλά στην πλάτη σου.
Συνεχίζουν να σε ξεριζώνουν μέχρι το λαιμό και πριν προλάβεις να λιποθυμήσεις από τον πόνο,φέρνουν όλο αυτό το νεκρό πλεον κομμάτι σου πάνω απ'το κεφάλι σου και σε πνίγουν μ'αυτό ράβοντάς το σφιχτά γύρω από το πρόσωπό σου.
Δεν θα προλάβαινες ποτέ να πεθάνεις από την μόλυνση.
Παραείναι προσεκτικοί οι δαίμονές σου.
Έπαιζαν με το μυαλό σου τόσα χρόνια και τώρα παίζουν με ό,τι άλλο έχει απομείνει.
Δε σου ψιθυριζουν άλλο.Ουρλιάζουν.
Εγώ δεν πονάω.
Δεν έχω τέτοιο μερίδιο.
Εμένα μόνο το μυαλό μου πονάει.
Μόνο αυτό χαρακώνεται βαθιά πλέον.
Παίζω ζάρια μαζί σου όχι για να σε βλέπω να χάνεις αλλά για να συσχετίσω κάποια στιγμή τον ήχο που κάνουν τα βήματά τους,με τα ζάρια που πέφτουν στο τραπέζι.
Θέλω κάθε φορά που θα τους ακούω να συνθλίβουν κόκαλα και σπασμένα κρανία με τα πόδια τους,να σκέφτομαι ότι παίζω μαζί σου.
Θέλω να χάσω τις 5 αισθήσεις μου κι ας μείνω εδώ όσο θέλουν.
Θα'χω παρέα τις σκέψεις μου.


Ταξίδεψα μαζί σου και ρίσκαρα ό,τι έιχα για να προσπαθήσω.
Για να σου αποδείξω ότι η αγάπη μπορεί...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι,μπορούσα να είχα μείνει απλά στη θεωρία,
Θα φύγω,μ'ακούς?
Με το που σταματήσουν αυτά τα τέρατα να πίνουν την ψυχή μου,θα το σκάσω και δεν θα κοιτάξω πίσω.
Εσύ φταις για όλα.
Ήθελες αποδείξεις και δυνατές πράξεις.
Και?
Τί κατάλαβες τώρα που είμαστε παρέα στην κόλαση?
Απέδειξες ότι αυτό που ζούσες μπορούσε να γίνει χειρότερο.
Ναι,είχες δίκιο.
Νομίζεις ότι θα ξαναγυρίσεις πίσω για να διηγηθείς τους θριάμβους σου?
Δεν θα σου αφήσουν τίποτα.
Όλα θα σου τα φάνε.
Το χειρότερο απ'όλα όμως είναι ότι εσύ τους άφησες.
Έστησες ένα υπέροχο δείπνο με τα σωθικά σου και τους προσκάλεσες χωρίς δισταγμό.
Δυστυχώς για σένα,η γεύση σου ήταν παράδεισος στα χείλη τους.
Σου έταξαν μία ζωή γεμάτη πλούτη και συγκινήσεις,εύκολες αποφάσεις και καθόλου προβλήματα.
Μια ζωή χωρίς πόνο.
Στην αρχή κολυμπούσες εκστασιασμένος στην ευτυχία σου αλλά σύντομα ο κόσμος σου κατέρρευσε.
Ήσουν διαφορετικός,λιγότερο ανθρώπινος από όλους τους άλλους και το κατάλαβες.
Εξαιτίας αυτού,άρχισες να νιώθεις μόνος.
Και δεν το άντεξες.
Έσπασες.
Αναζήτησες τον πόνο.
Έδωσες τέλος σε αυτή τη σύντομη ευτυχία σου με την ίδια λεπίδα που χαράσσουν κ αυτοί το αλαβάστρινο δέρμα σου.
Σε είχα προειδοποιήσει.
Το καλύτερο απόλα?
Δεν μπορείς καν να μ'ακουμπήσεις.
Αυτά που πάντα ήθελες να μου κάνεις,δεν σου τα επιτρέπουν εδώ κάτω οι υπηρέτες σου.
Σου έχουν κλέψει όλες σου τις φαντασιώσεις.
Τις έχουν δώσει σε έναν πανέμορφο σκοτεινό δαίμονα να τις κάνει πράξη.
Κάθε βράδυ ασελγεί πάνω μου.
Και συ βλέπεις.
Και γω λιώνω με κάθε άγγιγμά του.
Είναι η μόνη μου ευχαρίστηση εδώ κάτω.
Μερικές φορές γυρνάω το βλέμμα πάνω σου και αναρωτιέμαι.
Άξιζαν όλες αυτές οι στιγμές σιωπής?
Μικρή με έλεγες.
Πάντα έτσι με αποκαλούσες.
Τώρα λοιπόν η σιλουέτα μου θα σου φανεί ακόμα μικρότερη όσο εγώ θα απομακρύνομαι στα βάθη του ορίζοντα.
Έπαιξες με τον χρόνο σου.
Δεν τον σεβάστηκες και τώρα σε τιμωρεί.
Δεν ήθελα ποτέ να σε δω να υποφέρεις.
Μα δεν με άφησες ποτέ να σε γιατρέψω.
Τώρα θα πονάς διπλάσια.

Πρισματικός Θάνατος

Έκανα μια τομή στο δέρμα του.
Έσκισα και λίγο από το δικό μου γλιστρώντας πάνω του.
Δεν το ήθελα,μα συνέβη.
Ήμουν ανυπόμονη.
Με τα δυο μου δυνατά δάχτυλα διαμέλισα τη σάρκα του
Άνοιξα το σώμα του στα 2 και κοίταξα βαθιά μες στον πυρήνα του.
Οι ίνες του ήταν υγρές και για μια στιγμή πάγωσα στην όψη τους.
Έσταζε πάνω μου τώρα.
Την ίδια στιγμή ένιωσα ένα βάρος στο στήθος μου.
Κρατούσα θάνατο στα χέρια μου.
Το συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή.
Και δε μου φάνηκε καθόλου γελοίο.
Η τομή ήταν λάθος.
Ποτέ δεν έκανα λάθος.
Ήξερα πώς να κόβω τα πτώματα τους.
Ίσως έπρεπε να το δω.
Ίσως έπρεπε να τρέξει η ψυχή τους στο χέρι  μου.
Αυτό που αργότερα θα γινόταν η τροφή μου,με πάγωσε.
Ένιωσα δολοφόνος, ναι.
Κατά μία έννοια είμαι.
Ακόμα όμως δεν μπορώ να το πιστέψω.
Έτσι λοιπόν συνειδητοποίησα την απλότητα και την ευθύνη του θανάτου?
Ξεφλουδίζοντας ένα μανταρίνι...
Μη γελάς.
Δε χρειάζεται μεγάλες πράξεις και ακραία σημάδια για να καταλάβεις...
Για να καταλάβεις τι?
Τη ζωή δεν ήθελες να πεις?
Έλα,τόλμα να το πεις.
Αλλά αν το κάνεις να ξέρεις ότι θα γελάσω...
Ένα μανταρίνι είχες στα χέρια σου,όχι τον κόσμο ολόκληρο!
Χρειάζεται όμως να τον έχω?
Δεν τον θέλω!
Θέλω να μάθω να μην κάνω μικρά λάθη.
Να προσέχω τις λεπτομέριες.
Μα ο διάολος εκεί ακριβώς βρίσκεται.
Τότε θα μάθω να τον διώχνω.
Έχεις ευθύνες.
Έχω ευθύνη.
Μάθε να βλέπεις.Μην κοιτάς μόνο.
Σήμερα είδες.
Ξεπέρασες το ψέμα των τριών διαστάσεων.
Τα μάτια σου ξέρεις,σε ξεγελάνε.
Το μυαλό σου το ξέρει όμως.
Το βράδυ θα σου υπενθυμίσει ό,τι έχασες και θα'θελες να μην γνωρίσεις ποτέ.
Τα μάτια σου είναι κλειστά ακόμα και όταν ανοίξουν,
θα δεις πως η πραγματικότητα δεν είναι αυτό που νομίζεις...

Incubus Rising From the Ashes of a Mutilated Heart

No sound will be heard
No song will be sung
There's a threat burning the molecules of air
This threat is gonna get deep under my skin tonight
It's the moonlight that put a fire in me
The tears run silver down my face
You used to drink them off my skin
But before you left,you told me they turned to poison
You used to love the rain from my eyes.
They used to soothe your pain,you said.
Until i saw it in your nails.
Yellow,tainted,alarming.
Then I noticed your collapsing breath.
You started skipping heartbeats; not because of me,of us...
I watched you get sick but how could i ever imagine that i was the one feeding you poison
Arsenic,they said.
Oh,yes.
Back from the old days when i used to do this to myself.
Just a little bit
Just a tiny drop
Every day
I wanted to remove the right from others to poison my heart
So i did this to myself...and got stronger...a lot stronger.
I never thought i had some of it left running through my veins
I found out eventually
I didn't hear you leave
The past few months...i didn't feel anything at all.
I could sense you crawling up inside me and suffocating me slowly
You tasted like cancer
I have no reason to live but no will to die.
So as i fell into my sweet coma,
the corrosion between us became even more vile
And so i grabbed the knife
Started mutilating my corrupted ones
Still raining heavy
Hear the red drops falling
The silence stands still
Lurking behind the shadows
At night,i feel him sneaking into my room.
He's my new midnight company
I locked the door.
He got in.
I closed the windows.
He slipped in through the cracks.
I stayed silent.
He screamed lust and brought hell to rest upon my bed
Even though what he did to me was a vision of heaven
His breath was hot,his skin was wet and his hands would melt away my desires.
Aflamed as one,we travelled through every circle.
Spent 7 nights together
Then he was gone for another 6
He went missing three times;but now he's become an addiction.
This shadow that never rests,is my sole true desire.
There's no rain these days.
Even though he's made of poison and fire,i wouldn't risk losing him.
So the time passes.
Night after night.
It doesn't matter anymore
My lovely incubus,leaves me no scars.

Cigarette Mistress

The silent gravity of another night falls on my shoulders tonight

Heavy once more

Making me breathe harder

My heart is getting too weak for this

Need to take a break

I take out one of my mistresses

Take her out of the coffin

Light her up

Breathe her in

My pulse falls asleep slowly

 How sweetly she calms me 

Gently...without a sound...

As the smoke exits my mouth

I can't help but imagine you

Those figures

They take me back

To the dark times

When you used to gamble with the gods

How afraid of you they were...

They would lose kingdoms and powers over bets

You won them all

With both your skills and beauty

Godesses used to envy you

'Paradise poison'...they used to call you

The fallen one

The rotten one

Paradise's brightest creation

Hell's proudest plan

As the smoke fades away

My eyes start to darken

I remember now

This is not a vision of you

This IS you!

At night i find myself bleeding

It's ok..

I'll be fine...

I wait...bleed out..

It happens every night

I'm used to it

I do this to myself

It's the only way to get the poison out

I have to bleed it out

Yet there's always enough of it left in me

Enough to get me sick again tomorrow

Nothing seems right anymore

I have no thirst for water

No hunger for food

Just one craving

A cancerous habit that i can't give up

Maybe i don't want to

When the night falls;It's then when the craving kicks in

My nocturnal mistress is calling out my name

I light her up again

Only to see you again

Crippled as i am,I lie frozen

Breathing you in

Feeling you tainting my insides

You take away my life

..it's ok though

I got to see you

The night feels lighter now

Like me

21 gramms lighter

I sold my soul again tonight

Morbid angel...it's you that takes me by the hand every night

Drag me to hell

It's warm there.I'm not scared

Not afraid.

Fear comes when the cigarette is gone and i know that tomorrow i'll wake up...

...broken-hearted,alone and crippled in a big empty cold room....

...with no cigarettes left.