Αδελφές Ψυχές

-Τί χρώμα έχει η ψυχή σου?
-Δεν μπορώ να το δω...αλλά το αισθάνομαι.Τα βραδια που σκοτεινιάζει....παίρνει το χρώμα της νύχτας και των σκέψεών μου.
-Γιατί είναι σκοτεινές οι σκέψεις σου?
-Δε βρίσκω φως.
Δε φταίει το σκοτάδυ γι αυτό.
Ούτε τη μέρα το βρίσκω.
Περπατάω στους δρόμους και σκέφτομαι...κι αν η ψυχή μου έχει χέρια και μάτια σαν κ μένα?
Φαντάσου.
Όλες αυτές τις φορές που περπατάς μονος,βλέπεις την κοπέλα με τη ραγισμένη έκφραση στο πρόσωπό της,αδικημένη από την Αφροδίτη, με λίγο Άδη στο μυαλό της.Μα κάτι σου κρατάει το βλέμμα πάνω της.
Νομίζω είναι ο Ήφαιστος που είναι μέσα της.
Η φλογερή ψυχή της.
Σε ζεσταίνει χωρίς να έχει ανταλλάξει μισό βλέμμα με σένα.
Δεν το ξέρει αλλά στο προσφέρει.
- Σου προσφέρουν όλες οι ψυχές ζεστασιά?
-Δεν έρχονται όλες απο το ίδιο μέρος.
Μερικές φορές νιώθω ότι η ψυχή μου βγαίνει από το σώμα της και ανοίγει τα χέρια της.
Θέλει να βρει αυτήν με το ίδιο χρώμα,την ίδια λάμψη,την ίδια θερμότητα.
-Δεν πιστεύω στις αδελφές ψυχές.
-Μπορείς να μου εξηγήσεις τί είναι?
-Δεν είμαι σίγουρος.
-Τότε ΔΕΝ μπορείς να πιστέψεις σ'αυτές.
Μακάρι οι άνθρωποι να πίστευαν.
Μακάρι οι άνθρωποι να μπουρούσαν να πιστέψουν.
Να θέλουν να πιστέψουν.
Μακάρι να θελες και συ.
Μακάρι να μπορούσες να πιάσεις το χέρι μου χωρίς φόβο γι αυτά που θα σου δείξω.
Να σου δείξω οτι δεν έχουν εγκαταλείψει όλοι.
Ότι όταν νιώθεις τα μάτια κάποιου πάνω σου,δεν είναι τίποτα άλλο παρα η ψυχή του που της κέντρισες την προσοχή.
Ναι.
Αυτή σε παρακολουθεί.
Όταν ανατριχιάζεις από το βλέμμα της ερωμένης σου,είναι η πρόστυχη ψυχή της που παίζει με τη δική σου,στο βάθος του πυρήνα σου,βαθιά μες στα κόκαλά σου...